ประวัติคัมภีร์ทานตะวัน

แต่งโดย ขันทีผู้หนึ่ง ในวังหลวง
ไม่ทราบความเป็นมา
ไม่ทราบชื่อแซ่
สามร้อยปีต่อมา วิทยายุทธในคัมภีร์ ไม่มีผู้ใดฝึกสำเร็จ
หนึ่งร้อยปีก่อน คัมภีร์เล่มนี้ตกเป็นของ วัดล่างเสี้ยวลิ้มยี่ ที่เมือง โพวชั้ง มณฑลฮกเกี้ยน
เจ้าอาวาสตอนนั้นชื่อ มหาสมณะใบไม้แดง (อั๊งเฮียะเซี่ยซือ) มีสติปัญญาล้ำเลิศ
พยายามฝึก แต่ก็ฝึกไม่สำเร็จ
วิทยายุทธนี้ ว่ากันว่าลึกล้ำสุดยอด
แต่ก็ไม่ทราบว่าสุดยอดอย่างไร

สำนักฮั้วซัว มีซือเฮียตี๋ สองคน ชื่อฉั่วจื้อฮง และงักเซียว
ไปเป็นแขกที่วัดล่างเสี้ยวลิ้มยี่
ไม่ทราบทำอย่างไรได้เห็นคัมภีร์นี้
อาจจะโขมยดูหรือเปล่าไม่ทราบ
ยามฉุกละหุกก็แบ่งกันท่องคัมภีร์นี้ คนละครึ่งท่อน
พอกลับมาสำนัก ก็มาต่อกัน แต่ต่อกันไม่ติด ทะเลาะบาดหมางกัน
สำนักฮั้วซัวจึงแบ่งออกเป็น
1.ฝ่ายกระบี่ มีฉั่วจื้อฮง เป็นหัวหน้า
2.ฝ่ายลมปราณ มีงักเซียว เป็นหัวหน้า

ต่อมา มหาสมณะใบไม้แดง (อั๊งเฮียะเซี่ยซือ) ทราบว่า คัมภีร์ถูกลอบดูจึงส่ง
โต่วง้วนเซี่ยงซือ มาฮั้วซัว สั่งว่า
ห้ามไม่ให้ฝึก วิทยายุทธตามคัมภีร์นี้ เพราะ
ลึกล้ำมาก ด่านแรกก็ยาก ฝึกผิดก็จะตายหรือพิการไป

พอไปถึง สำนักฮั้วซัว ก็ไปพบ ฉั่วจื้อฮง และงักเซียว
ถามเรื่องนี้ ทั้งฉั่วจื้อฮง และงักเซียว ก็รับสารภาพว่าโขมยดูจริง
และฝึกอยู่แต่ยังไม่สำเร็จ คิดว่า โต่วง้วนเซี่ยงซือ รู้เรื่อง
จึงถาม และท่องให้ฟัง
โต่วง้วนเซี่ยงซือ ก็ทำเป็นรู้เรื่องอธิบายให้ฟัง
ขณะเดียวกันก็แอบจดจำข้อความในคัมภีร์ไว้ได้ทั้งหมด
หลังจากพักที่ฮั้วซัว นาน 7-8 วัน
ก็ลากลับวัด แต่ไม่กลับวัด สึกเอง
จดหมายไปหาเจ้าอาวาสว่า สึก ไม่มีหน้ากลับไปวัดอีก
เรื่องนี้ทำให้ วัดล่างเสี้ยวลิ้มยี่ ผิดใจกับสำนักฮั้วซัว

ข่าวการที่ สำนักฮั้วซัวมีคัมภีร์ทานตะวัน เกิดล่วงรู้ไปถึง พรรคทานตะวัน
10 ผู้อวุโส พรรคทานตะวัน บุกมาชิงคัมภีร์ทานตะวัน
ฆ่า ฉั่วจื้อฮง และงักเซียว ตาย ชิงคัมภีร์ไปได้
10 ผู้อาวุโส บาดเจ็บกลับไป

อีก 5 ปีต่อมา พรรคทานตะวันบุก มาที่ฮั้วซัวใหม่
สามารถมีวิทยายุทธทำลายเพลงกระบี่ของ 5 สำนักได้
ฆ่า ผู้อาวุโส 5 สำนักกระบี่ตายมากมาย
แต่ 10ผู้อาวุโสพรรคทานตะวันก็ตายหมด
สยดสยองมาก

โต่วง้วนเซี่ยงซือ เมื่อเป็นฆารวาส ชื่อ ลิ้มเอี่ยงโต้ว
ก่อตั้งสำนักคุ้มกันภัยบุญบารมี
อาศัยกระบวนท่า 72 ท่ากระบี่พิชิตมาร
สยบหมู่มิจฉาชีพ มีชื่อเสียงไปทั่ว
ข้อความในคัมภีร์ จดไว้ที่จีวร สั่งเสียลูกหลานไม่ให้ฝึก

พอเรื่องนี้ทราบไปถึง
มหาสมณะใบไม้แดง (อั๊งเฮียะเซี่ยซือ)
จึงทราบว่า เป็นวิทยายุทธจากคัมภีร์ทานตะวัน
จึงสั่งให้นำคัมภีร์มาเผาทิ้ง
แล้วแจ้งให้ เจ้าอาวาสเสี้ยวลิ้มบนทราบ