เดล คาร์เนกี

เดล คาร์เนกี
( ตาย 1 พย 2498 อายุ 67 ปี)
เขียนหนังสือ 7 เล่ม
1.วิธีชนะมิตร และจูงใจคน
2.วิธีชนะทุกข์และสร้างสุข
3.ลิงคอล์น มหาบุรุษ
4.ชีวิตพิศดารของบุคคลเรืองนาม
5.ชีวประวัติห้านาที
6.ชุมนุมชีวประวัติ
7.การพูดในที่ชุมนุม

Where are we?

ในปัจจุบัน เวลาจ่าหน้าซองถึงตัวเองเขียนว่า
กรุณาส่ง
นาย Saturn Boon
บ้านเลขที่ 00 ถนน bbbbb
อำเภอaaaa จังหวัดbbbb
รหัสไปรษณีย์ 00000
ก็ถึงแล้ว ถ้าส่งจากต่างประเทศ ก็ต้องมี Thailand ด้วย
ถ้าจะให้ เวอร์ ๆ แปลกๆ เพี้ยนๆทันความรู้ปัจจุบัน(Update) ทางดาราศาสตร์หน่อยก็ให้จ่าหน้าซองว่า
นายSaturn Boon
บ้านเลขที่ oo ถนนooooooo
อำเภอoooo จังหวัดooooo
รหัสไปรษณีย์ ooooo Thailand
SouthEastAsia region Asia Continent
โลก Earth สุริยจักรวาล(Solar system)
แขนออไรน์(นายพราน) ทางช้างเผือก(Milky way galaxy)
กระจุกดาราจักรประจำถิ่น (The Local Cluster of Galaxy)
มหากระจุกดาราจักรเวอร์โก้ (Virgo Supercluster)

ราวสี่ร้อย ปีก่อนหน้าน้ี้ (ค.ศ.1610) นพ.กาลิเลโอ กาลิเลอิ เพิ่ง ถูกประมุขของศาสนาหนึ่ง จับขังคุก จนตายในคุก ฐาน เชื่อและ สอนคนทั้งหลายให้เชื่อว่าโลกกลม โลกไม่ได้เป็นศูนย์กลางของจักรวาล ตามคัมภีร์หลัก คำสอนของศาสนานั้น ดวงอาทิตย์ต่างหากที่เป็นศูนย์กลางของจักรวาล ไม่ใช่โลก ปัจจุบันน้ี้ กล้องโทรทัศน์อวกาศ ฮับเบิ้น เปิดโลกความรู้ในจักรวาลอันกว้างใหญ่หาที่สุดมิได้ออกมาให้ชาวโลกเห็น ว่า เราอยู่ตรงไหน อยู่อย่างไรในอวกาศ
ทางช้างเผือกที่โบราณ ว่าเป็นทางน้ำนม(Milky Way) ของสรวงสวรรค์นั้นหรือทางช้างเผือกที่ โกโบริ กับอังสุมาลิน อยากจะไปเกิดพบกันในชาติหน้านั้นกลายเป็นหมู่ดาวที่อยู่รวมกันหลายล้านๆๆๆดวง มีความยาวจากปลายหนึ่งถึงอีกปลายหนึ่ง ถึง 100,000 ปีแสง
ฝ้าขาวๆบนท้องฟ้า และดวงดาว กลายเป็นกาแลคซี่ อื่นๆแบบทางช้างเผือกอีก นับไม่ถ้วน
ล้านๆๆๆกาแลคซี่ กาแลคซี่ข้างเคียงเรา ชื่อ แอนโดรมีดา อยู่ห่างจากเราเพียง 2.2 ล้านปีแสง
กำลังเคลื่อนตัวเข้าหา กาแลคซี่ของเรา ด้วยความเร็ว 140 กมต่อวินาที นักดาราศาสตร์คำนวณแล้ว อีกประมาณ 3000 ล้านปี จะชนกับกาแลคซี่ทางช้างเผือก จะใช้เวลาชนกัน ประมาณ 1300 ล้านปี
จากนั้นก็จะรวมกันเป็น กาแลคซี่เดียวกัน เราจะเห็นมันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ถ้าเราหนังเหนียวเป็นอมตะ
(อยู่ในพรหมโลก) เวลาท่ี่มาชนกัน จะเห็นเป็นทางสว่างพาดข้ามขอบฟ้า เห็นชัดเจนแม้ในเวลากลางวัน แต่เสียใจด้วย อดดู ต้องไปหาโลกอื่นดู เพราะ ในเวลานั้น ดวงอาทิตย์เรา หมดอายุไขแล้ว กำลังจะดับ ซึ่งจะพองขึ้นเรื่อยๆ กลืนดาวพุธ ดาวศุกร์ ดาวโลก ดาวอังคารไปเรียบร้อยแล้ว
หลังจากชนกัน แต่งงานกันเป็น กาแลคซี่เดียวกันแล้ว หลุมดำ Blackholeที่ใจกลางกาแลคซีทางช้างเผือก จะ Upgrade ตัวเองเป็น Active Galaxy เขาแปลว่า ดาราจักรกัมมันตะ ใจกลางของมัน จะ Upgrade ตัวเองเป็น Supermassive blackhole ซึ่งเปล่งพลังงานมหาศาลออกมา เรียกว่า ควอซ่า (Quazar)และ เบลซ่า (Blazar)
Quazar ปล่อยพลังงาน หนึ่งร้อยล้านอีเลคตรอนโวลท์
Blazar ปล่อยพลังงาน หนึ่งล้านล้านอีเลคตรอนโวลท์
รอบๆหลุมดำ Supermassive จะมี Accretion disk(จานรวมมวล) ขนาด 4-6 ชั่วโมงแสง เชื่อว่าเป็นกระจุกดาวที่อัดแน่นกันมากมหาศาล กำลังถูกดูดเข้าไปในหลุมดำนั้น
นักบินอวกาศ ที่โคจรรอบโลก จะเห็นโลกของเรา สวยงามเป็นสีน้ำเงิน (Blue planet) เพราะพื้นที่ส่วนใหญ่เป็นมหาสมุทร ส่วนที่เป็นสีน้ำตาลก็เป็นพื้นดิน มีเมฆขาวๆกระจายทั่วไป
ณ ที่แห่งนี้ที่เราอาศัย กิน อยู่หลับนอนทำกิจกรรม กันมากมาย มานานหลายล้านปี ดิ้นรน ต่อสู้เพื่อให้ได้สิ่งที่ตนเองต้องการ เข่นฆ่ากันในรูปแบบต่างๆ ทั้งฆ่ากันจริงๆในสงคราม และเบียดเบียนกันในรูปแบบของระบบเศรษฐกิจต่างๆ คนที่แพ้ ต้องยอมตนเป็นหนี้ เป็นทาส สูญเสีย ลูกเมียไปเป็นโสเภณี คนที่ชนะ ก็ตกเป็นทาสกิเลส กามตัณหา ก็พยายามขวนขวาย หาทรัพย์ ทั้งทางที่ถูก และทางที่ผิด อย่างไม่มีวันพอ ไม่มีวันสิ้นสุด แน่ละก็ไม่พ้นต้องเบียดเบียน คนอื่น ,สังคม, โลก เพื่อให้ตนเอง ครอบครัว พวกพ้องได้เสวยกามสุขเหล่านี้ ไปจนกว่าจะตาย
นักอุตุนิยม ก็บอกว่าโลกเราร้อนขึ้นทุกวัน เพราะมีการเผาผลาญพลังงานกันมากขึ้นเรื่อยๆ ในอัตรานี้ อีก 50 ปีน้ำมันหมดโลกแน่นอน ไอแซค อซิมอฟ นักเขียนนิยายวิทยาศาสตร์ชื่อดังท่านหนึ่ง ท่านทำนายว่ามนุษย์เราต้องอพยพไปอยู่โลกอื่นเนื่องจาก โลกนี้จะถูกปกคลุมด้วยกัมมันตภาพรังสี ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดจะอยู่ได้ จะเกิดจากใครได้ละ ถ้าไม่ใช่พวกที่มีอาวุธปรมาณูทั้งหลาย ในทุกวันนี้
เห็นเด็กๆเกิดขึ้นทุกวัน ก็รู้สึกสงสาร คนรุ่นเราก็กำลังทำลายสภาพแวดล้อมอย่างหนัก ให้ คนรุ่นลูกเราอยู่ลำบาก ไม่มีใครสนใจใคร ทุกคนต้องการมากๆ ต้องการเสพกามให้เลิศกว่าใคร ไม่ยอมแพ้ใคร Self–oriented . Not Earth,social-oriented.

นโยบายผู้ตรวจราชการกระทรวง เขต ๔เรื่องจริยธรรม

นโยบายผู้ตรวจราชการกระทรวง เขต ๔
แพทย์หญิง วิลาวัณย์ จึงประเสริฐ
เรื่องจริยธรรม

"จริยธรรมเป็นเรื่องที่มีความสำคัญมาก เป็นเรื่องใหญ่
เป็นคุณธรรมพื้นฐาน ที่เจ้าหน้าที่ สาธารณสุขทุกคนต้องมี
เพราะ ประชาชนไว้ใจให้เราทำอะไรกับร่างกายเขาได้ตั้งแต่หัวจรดเท้า
จะต้องนำมาใช้ปฏิบัติในการทำงานในชีวิตประจำวันได้เป็นรูปธรรม
มีตัวอย่างสิ่งที่สะท้อนถึง จริยธรรมพื้นฐานที่ไม่ได้นำมาปฏิบัติ
เช่นการที่ หนังสือพิมพ์ ถ่ายรูปตีพิมพ์ภาพผู้ป่วยที่อยู่ในสภาพที่ไม่เหมาะสม
ปรากฎออกไปในที่สาธารณะ ผู้ป่วยทุกคน มีศักดิ์ศรียามที่เขาปกติ
เขามีภาพลักษณ์ที่ออกสู่สาธารณะอย่างสมฐานะ แต่เรากลับปล่อยให้มีการถ่ายภาพเขา
ในสภาพนั้นออกไปได้อย่างไร
อีกตัวอย่างหนึ่ง
มาจากเรื่องร้องเรียน ผู้ป่วยมาหาด้วยเรื่องบาดเจ็บ มีเลือดออกไหลตลอดเวลา
แทนที่จะรีบจัดการดูแลให้เขา กลับบอกว่าให้นั่งรอก่อน จะไปรับประทานอาหารเที่ยงก่อน
เสร็จแล้วจึงจะมาดูให้ อย่างนี้ เป็นปัญหาเรื่องจริยธรรม ที่ไม่มี หรือมีแต่ไม่นำมาปฏิบัติ
คุณธรรมของกระทรวงสาธารณสุข ต้องการให้ประชาชน อยู่กันอย่างมีความสุข
เป็นสังคมแห่งความสุขให้พวกเราทุกคนช่วยกัน"
(ความตอนหนึ่ง จากคำกล่าวในพิธีเปิดการประชุม วิชาการ ชมรมจริยธรรม เขต ๔
ที่โรงแรม อู่ทอง แกรนด์ จังหวัดสุพรรณบุรี เมื่อวันที่ ๔ สิงหาคม ๒๕๕๒)

ศิลปในการพูดโทรศัพท์

ศิลปในการพูดโทรศัพท์
(จากเอกสารขององค์การโทรศัพท์แห่งประเทศไทย)

-ควรพูดด้วยน้ำเสียงปกติ ชัดเจน นุ่มนวล แสดงถึงความสุภาพ และมนุษย์สัมพันธ์ที่ดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการกล่าวประโยคแรก ควรแจ้งข้อมูลให้ถูกต้องและครบถ้วน
-ไม่พูดเร็วหรือช้า ดัง หรือเบาเกินไป
-ใช้ถ้อยคำที่สุภาพและเหมาะสม เลือกสรรคำพูดจำเป็นมาใช้ให้ติดปาก เช่นขออภัย ขอโทษ ขอบคุณ สวัสดี ฯลฯ
-ขณะใช้โทรศัพท์ควรฝึกอารมณ์ให้สงบ ร่าเริง มีความอดทน
-ไม่ควรผูกขาดการพูดแต่ฝ่ายเดียว
-เป็นผู้ฟังที่ดี ไม่ขัดจังหวะและควรตอบรับ(ครับ/ค่ะ)เป็นระยะๆ เพื่อแสดงความสนใจในเรื่องที่อีกฝ่ายหนึ่งกำลังพูด
-ตัดบทจบการพูดอย่างนุ่มนวล ในเวลาอันสมควรโดยย้ำเรื่องที่ติดต่อด้วยข้อความสั้นๆ
-ยิ้มให้เครื่องโทรศัพท์เหมือนยิ้มให้บุคคลที่เราพูดคุยด้วย ควรสร้างความรู้สึกว่ามีผู้ฟังมาฟังอยู่ตรงหน้า
-รับโทรศัพท์ด้วยคำว่า ‘สวัสดี’ แทน ‘ฮัลโหล’
-กล่าวคำ’ขอโทษ’ ทุกครั้งที่ต่อผิด
-ผู้รับควรวางหูทีหลัง
-วางหูอย่างนิ่มนวล ควรแน่ใจว่าอีกฝ่ายหนึ่งเลิกพูดแล้ว
ข้อพึงหลีกเลี่ยง
-ไม่ควรวางหูกลางคันก่อนจบการพูด และอย่าปล่อยให้ผู้เรียกต้องคอยนาน
-ไม่อมหรือขบเคี้ยวสิ่งใดขณะพูดโทรศัพท์ และพยายามอย่าให้เสียงอื่นเข้ามาแทรกหรือรบกวน
-ไม่ล้อเลียน เยาะเย้ยผู้ที่ติดต่อมา ไม่โกรธง่าย ไม่แสดงคำพูดหรืออารมณ์ที่ไม่สุภาพในขณะรับโทรศัพท์
-ไม่ควรใช้โทรศัพท์พูดกิจธุระส่วนตัวเป็นเวลานาน หากต้องใช้ร่วมกับผู้อื่น
-อย่าปล่อยให้มีเสียงโทรศัพท์เรียกนานจนเป็นที่น่ารำคาญ ควรเอื้อเฟื้อรับโทรศัพท์แทนผู้อื่น

จีนอัปลักษณ์

จีนอัปลักษณ์
นำใจความมาจากหนังสือเรื่องจีนอัปลักษณ์ ไป๋เอี๋ยง ผู้ประพันธ์ ส.สุวรรณ ผู้แปล
เรื่องนี้ตีพิมพ์ได้ทั้งในไต้หวันและจีนแผ่นดินใหญ่ หลายสิบครั้ง จึงไม่ใช่หนังสือต้องห้ามแต่อย่างไร ปกติคนจีนจะเป็นคนที่ขี้โม้โอ้อวด แต่มองไม่เห็นความบกพร่อง ความไม่ดีของตนเอง ใครมาจี้จุดบอดนี้ก็จะกลายเป็นคนที่ไม่รักชาติจีน เป็นคนที่ทรยศต่อพวกเดียวกัน ดังเช่นผู้ประพันธ์ ท่านนี้ต้องถูกจับติดคุกที่ไต้หวัน 9 ปี ชื่อจริงชื่อ กัวอีต้ง เกิดเมื่อปี ค.ศ. 1920 ที่อำเภอฮุย มณฑลเห่อเป่อ เรื่องนี้ด่าคนจีนได้อย่างเจ็บแสบ แต่ด่าด้วยความสุจริตใจ ต้องการติเพื่อก่อ ต้องการเห็นประเทศจีนเจริญก้าวหน้า
บทความนี้อาจมีประโยชน์ในแง่ที่ให้หันมามองจุดอ่อนของคนไทยด้วยความเป็นธรรม อะไรที่ไม่ดีทำให้คนไทยไม่เจริญก็ว่ากันมาได้ ไม่ต้องกลัวว่าจะกลายเป็นไม่รักคนไทยด้วยกัน หรือทรยศต่อชาติ ไม่เอาแต่ คุยโตโอ้อวดอวดว่า ไทยเราดีอย่างโน้นอย่างนี้ แง่ที่บกพร่อง ไม่ได้เรื่องได้ราวไม่ยอมเอามาพูด และคนไทยที่เชื้อสายจีน ก็จะมองเห็นด้านอีกด้านที่ไม่ดีด้วย
1.คนจีนเป็นคนขี้โม้ คุยโต ชอบโอ้อวด ว่าชาติตัวเอง เป็นชาติ ยิ่งใหญ่ เก่าแก่ ศิวิไลย์ เจริญมาก่อนชาติอื่นๆในโลก มีประวัติศาสตร์ยาวนานที่สุด ไม่มีชาติอื่นจะเทียบได้ จริงๆแล้วเป็นเพียงโกหกคำโต
2.มีวัฒนธรรมที่น่ารังเกียจ คือ สกปรก ยุ่งเหยิง วุ่นวาย หนวกหู(ชอบพูดคุยกันเสียงดัง ไม่เกรงใจคนอื่น)
3.ไม่มีความสามัคคีกันในหมู่คนจีนด้วยกัน อยู่คนเดียวจะเก่ง พอรวมกลุ่มกันก็เอาแต่ทะเลาะกัน เกี่ยงกันทำงาน ตามคำพังเพยที่ว่า “พระสงฆ์รูปหนึ่งหาบน้ำกิน พระสงฆ์สองรูปหิ้วน้ำกิน พระสงฆ์สามรูปไม่มีน้ำกิน” “คนจีนหนึ่งคนเป็นมังกร คนจีนสามคนรวมกันเป็นหมู เป็นหนอน คนญี่ปุ่น หนึ่งคนเป็นหมู คนญี่ปุ่นสามคนรวมกันเข้าเป็นมังกร”
4.ไม่มีความเป็นประชาธิปไตย ลงมติกันแล้ว ก็ต่างคนต่างทำ ไม่ร่วมมือกัน
5.ทำผิดแล้วไม่ยอมรับผิด กลับทำความผิดเพิ่ม เพื่อกลบความผิดเดิม
6.ชอกโกหก ปากกับใจไม่ตรงกัน เช่น ถามกินเข้าแล้วหรือยัง ถึงยัง ก็ต้องบอกกินแล้วทำให้คาดเดายากว่ากำลังคิดอะไรอยู่ สิ้นเปลืองความคิดจิตใจในการคาดเดา
7.ชอบผูกอาฆาต ชอบล้างแค้นกัน อย่างไร้สาระ สามชั่วคนยังล้างแค้นกันไม่จบ ดังเช่นหนังกำลังภายในที่เราชอบดูกัน หลายเรื่องเป็นเรื่องของการล้างแค้นแทนพ่อแม่ปู่ย่าตายาย รุ่นลูกไม่รู้จักกันมาก่อนต้องมาฆ่ากัน
8.มีจิตใจคับแคบทำให้ คนจีนมีนิสัยออกเป็นสุดขั้ว สองขั้วคือ หนึ่งดูถูกตนเอง สูญเสียการรักศักดิ์ศรีตนเอง เกิดวัฒนธรรมประจบสอพลอ จนน่ารังเกียจ สอง ยะโสโอหัง ดูถูกคนอื่น ว่าเป็นแค่ขี้หมาก้อนหนึ่งไม่มีค่าควรแก่การชำเลืองมอง
10.ไม่กล้าใช้วิจารณญาณที่เป็นอิสระ แยกแยะไม่ออก ในความดีความชั่ว ผิดถูก

กาลิเลโอ กาลิเลอิ(Galileo Galilei)

นพ.กาลิเลโอ กาลิเลอิ เป็นชาวอิตาลี เกิดวันที่ 15 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1564 ที่เมือง ปิซา ที่ตั้งของหอเอนเมืองปิซา เป็นลูกคนโตของ นายวินเซนชิโอ กาลิเลอิ ซึ่งเป็นนักดนตรีที่มีชื่อเสียงแต่ยากจน จึงต้องทำอาชีพค้าขนสัตว์เป็นอาชีพเสริม แม่ชื่อจูเลีย มีพี่น้องรวมกันทั้งหมด 7 คน พ่อเป็นคนรักการศึกษา เจียดเงินส่งลูกเรียน เด็กรุ่นเดียวกันไม่มีใครได้เรียน ออกทำงานกันหมด เข้าโรงเรียนตั้งแต่อายุ 9 ปี พ่ออยากให้ลูกเรียนหมอ ยอมอดอยาก สละเงินที่มีส่วนมาก ส่งให้เรียน ทั้งๆที่ภรรยาต่อว่าตลอดว่า ทำไมไม่ให้ออกมาช่วยทำงานช่วยกันเลี้ยงน้องอีกตั้ง 6 คน แต่พ่อก็ไม่ยอม ขยันหาเงินมากขึ้น อดออมมาให้ลูกคนนี้ได้เรียน
ตอนอยู่โรงเรียนก็เรียนภาษาลาติน ภาษากรีก วิชากลของปิธากอรัส คณิตศาสตร์ ปรัชญาแนวคิดของอริสโตเติ้ล(มีทั้ง ปรัชญา คณิตศาสตร์ ดาราศาสตร์ อุตุนิยมวิทยา ชีววิทยาและการเมือง ฯลฯ) ชอบเถียงครู ที่สอนตามที่เชื่อๆกันมาแต่โบราณโดยไม่ได้พิสูจน์ มีฉายาตอนอยู่มหาวิทยาลัย ว่า นักโต้เถียง ทฤษฏีที่เขาโต้อริสโตเติ้ลจนมีชื่อเสียงหลังการพิสูจน์ว่าเขาถูกคือการพิสูจน์ ความเร็วการตกของของสองสิ่งที่มีมวลต่างกันว่าเท่ากัน คือความเร็วไม่ได้แปรผันตามมวลตามที่อริสโตเติ้ลว่าไว้ ค้นพบกฎการแกว่งของลูกตุ้มตั้งแต่อายุเพียง 19 ปี จนครูบาอาจารย์ คนทั้งเมืองยอมรับ เรียนยังไม่จบพ่อก็หมดเงินส่งเสีย ก็สมัครเป็นอาจารย์บรรยายหน้าชั้นเรียนตั้งแต่ยังเรียนไม่จบและหารายได้พิเศษเป็นหมอไปตรวจคนไข้ตามบ้าน กลางคืนค้นคว้าอ่านหนังสือจนแตกฉาน คิดค้นทฤษฎีอีกมากมาย เมื่อรวบรวมนำเสนอได้รับการยอมรับจากวงการนักวิทยาศาตร์ทั่วไปในสมัยนั้น ได้รับเชิญเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยตั้งแต่อายุเพียง 25 ปี ได้ออกโรงโต้แนวคิดของอริสโตเติ้ลมาตลอด โดยเน้นหนักเรื่องการทดลองพิสูจน์ความจริง ไม่ใช่เชื่อกันตามๆกันมา ต่อๆมา ปี ค.ศ.1591 บิดาตาย เขาเสียใจมาก เขาต้องรับภาระเลี้ยงดูแม่และน้องอีก 6 คน ดิ้นรนจนได้ย้ายไปเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย ปาดัว มีเงินเดือนเพิ่ม 3 เท่า
เรื่องที่กระเทือนสถานภาพของเขา และนำเป็นสู่การถูกกักขังคือเรื่องทฤษฎีเรื่องศูนย์กลางของจักรวาล เขาเชื่อแบบนิโคลัส โคเปอร์นิคัส (เคยเป็นนักศึกษาแพทย์ที่มหาวิทยาลัยปาดัวแห่งนี้) ว่า โลกไม่ใช่ศูนย์กลางของจักรวาลตามที่เชื่อกันมาตามคัมภีร์ไบเบิ้ล ดวงอาทิตย์ต่างหากที่เป็นศูนย์กลางของจักรวาล ซึ่งในยุคนั้นการประกาศความเชื่อเรื่องนี้ถือว่าต่อต้านคริสตจักรที่กรุงโรม จะต้องถูกลงโทษหนักขนาดเผาให้ตายทั้งเป็น เช่นบาทหลวงจิออร์ดาโน บรูโน สอนเรื่องนี้ตรงข้ามกับคริสตจักรสอน ถูกตัดสินให้เผาให้ตายทั้งเป็น การค้นพบกล้องดูดาวในฮอลแลนด์ ทำให้กาลิเลโอมองเห็นสภาพความเป็นไปในท้องฟ้าได้แจ่มชัดขึ้น เขาเห็นดาวจันทร์บริวารของดาวพฤหัส 4 ดวง เห็นวงแหวนดาวเสาร์ เห็นจุดดับในดวงอาทิตย์ (ซึ่งการดูดวงอาทิตย์ทำให้เขาตาบอดในช่วงปัจฉิมวัย) เห็นภูเขาบนดวงจันทร์ เขาได้ตีพิมพ์การค้นพบของเขาในปี ค.ศ. 1610 ปีต่อมาเขาถูกสันตะปะปาเปาโลที่ 5 เรียกพบพิจารณาในศาล แล้วสั่งลงโทษเขา โดยห้ามพูดและตีพิมพ์เผยแพร่เรื่องนี้ ต่อมาเขาตีพิมพ์เรื่องนี้เป็นบทสนทนาโต้แย้งความเชื่อดังกล่าวเรื่อง”บทสนทนาว่าด้วยเรื่องดาราศาสตร์”
เดือนกุมภาพันธ์ คศ.1632 สันตะปะปาเออร์แบนที่ 8 เรียกพบ พิจารณาโทษ ฐานขัดคำสั่งที่ห้ามเผยแพร่แนวความคิดที่บอกว่าโลกไม่ใช่ศูนย์กลางของจักรวาล สั่งลงโทษกักขังกาลิเลโอ ตลอดชีวิต เขาอยู่ในที่ขัง จนตราบวันสุดท้ายในชีวิตเขาอย่างเดียวดาย มืดมิด ก่อนตายเขาตาบอด มีนักวิทยาศาสตร์ที่มีชื่อเสียงในยุคนั้นแอบมาเยี่ยมเขาหลายท่าน สังคมในอิตาลียุคนั้น ไม่มีใครกล้าหาญสู้กับอำนาจของศาสนจักรที่มีศูนย์กลางที่กรุงโรม ยกเว้น นพ.กาลิเลโอ กาลิเลอิ เขาตายในที่กักขัง เมื่อ 9 มกราคม ค.ศ.1642
แม้ว่าจะตาบอด ความใฝ่ค้นหาสัจธรรมก็ยังไม่หยุด ในวาระสุดท้ายที่ถูกกักขังเขาได้ถ่ายทอด “เรื่องบทสนทนาว่าด้วยวิทยาศาสตร์สมัยใหม่”ให้ กับนาย อีวานเจลิสตา ทอริเชลลี นักฟิสิกส์ผู้มีชื่อเสียงของอิตาลี เขาได้จดไว้และแอบนำไปตีพิมพ์ที่ประเทศฮอลแลนด์ในปี คศ.1638
ในยุคนั้น เริ่มเกิดการเคลื่อนไหวปฏิรูปศาสนาคริสต์นำโดย มาร์ติน ลูเธอร์ เกิดเป็นนิกายโปรแตสแตนท์มาจนถึงทุกวันนี้ ประเทศทางแถบเหนือของยุโรป เริ่มแข็งข้อไม่ยอมรับอำนาจของวาติกัน ทำให้สามารถตีพิมพ์งานของกาลิเลโอได้
ปี ค.ศ.1792 สันตะปะปา โจฮันเปาโลที่ 2 ประกาศว่าการลงโทษกาลิเลโอในศาลศาสนาเมื่อ 150 ปี ก่อนนั้นเป็นการพิพากษาที่ผิดพลาด
ในปีที่กาลิเลโอ ตาย เป็นปีที่ท่าน เซอร์ ไอแซค นิวตัน นักฟิสิกส์ผู้ยิ่งใหญ่ของโลกชาวอังกฤษเกิดขึ้นพอดี น่าคิดนะครับว่าเป็นเขากลับมาเกิด หรือไม่?
จากเรื่องนี้ จะเห็นว่า การที่จะมีนักวิทยาศาสตร์ที่เก่งๆขึ้นมาสักคนหนึ่ง จนมีการคิดออกนอกกรอบในปัจจุบันออกไปได้ ไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นโดยบังเอิญ เขาได้รับการ ”ฟูมฟัก” จากพ่อที่แสนจะยากจน แต่รักการศึกษามาก ไม่กลัวแม้แต่เมียที่คัดค้านอย่างหนักว่าไม่ให้เรียน ส่งจนหมดแรงส่ง ก็เกิดมีคนเห็นความสามารถเขา และจ้างเขาเป็นอาจารย์ตั้งแต่ยังเป็นนักศึกษา เพื่อให้เรียนต่อจนจบ เทียบในสมัยนี้ แมวมองก็ไปดูว่าเด็กคนไหนมีแววเป็นดาวรุ่งนักฟุตบอลชั้นยอด ก็มาพาเอาไปฝึก ภายหลังค่าตัวเป็นล้านๆปอนด์
ความจริงเป็นสิ่งที่ไม่ตาย แต่คนที่พูดความจริงอาจตายได้
(ถอดความและสรุป จากหนังสือเรื่องกาลิเลโอ กาลิเลอิ บิดาแห่งนักวิทยาศาสตร์สมัยใหม่)

๒๕๔๐

ดาวพระเสาร์ (Saturn) ดาวที่สวยงามที่สุด

ดาวพระเสาร์ (SATURN)
เป็นดาวเคราะห์ ที่สวยงาม แปลกตา น่าดูชมที่สุดในสุริยจักรวาล

จิตแจ่มใส พิชิตใจผู้รับบริการ

บันทึกสรุปปาถกฐาธรรมของท่านเจ้าคุณ พระเทพสุวรรณโมลี เจ้าคณะจังหวัดสุพรรณบุรี
เมื่อวันที่ ๔ สิงหาคม ๒๕๕๒ เรื่อง จิตแจ่มใส พิชิตใจผู้รับบริการ
ณ โรงแรมอู่ทองแกรนด์ จังหวัดสุพรรณบุรี
เนื่องในการประชุมวิชาการประจำปี
ของเครือข่ายชมรมจริยธรรม
กระทรวงสาธารณสุขเขต๔

การที่เราจะให้ความสุขเขา แล้วเรามีความสุขหรือเปล่า
จะให้เงินเขาเราต้องมีเงินจึงจะให้เขาได้
ดูใจเราว่า ใจเรา "แจ่มใส"หรือไม่ ถ้าใจเป็นทุกข์ ใจเราก็ขุ่น ใจก็เศร้าหมอง แล้วอะไรละท่ทำให้ใจเราทุกข์
ให้จำคำนี้ไว้ " มีมารในตัว จะขุ่นมัวตลอดไป มีพระอยู่ในใจ จะแจ่มใสตลอดกาล" มารคือ ความชัง ความไม่พอใจ เป็นมารในใจ แจ่มใสคือความรัก ความเมตตา เหมือนมีพระในใจ
คุณสมบัติดั้งเดิมของจิตใจ คือคามเมตตา ความรัก ส่วนความโกรธ ความเกลียด เป็นแขกที่มาภายหลัง เป็นครั้งคราว การแผ่เมตตา คือการขยายความรักให้กกว้างออกไป ปกติเราจะให้เฉพาะกับญาติมิตรของเรา คนอื่นไม่เกี่ยว พระท่านสอนให้ขยายความรักไปให้คนอื่นๆด้วย ยิ่งกว้างขวางมากเท่าไร จิตใจของเราก็จะแจ่มใสมากขึ้นเท่านั้น ถ้าเกิดไปเกลียดแม้แต่เพียงคนดียว ใจก็จะขุ่นมัวมากขึ้น การให้ความรักกับคนทั้งโลก จิตใจก็จะแจ่มใสอัตโนมัต ใครที่มารับบริการจากเรา ถ้าเราได้ให้ด้วยความรักความเมตตา เราก็จะชนะใจเขา จิตใจของเราขาดความรักไม่ได้ ถ้าขาดจะตาย พวกเราอยู่รอดมาจนปปัจจุบันนี้ก็เนื่องจากมีความรักหล่อเลี้ยงอยู่ เราเกลียดคนทั้งโลกได้หรือไม่ ไม่ได้ ถ้าเกลียดคนทั้งโลกเราตาย ถ้าเรารักคนทั้งโลก จะทำให้จิตเราแจ่มใส จิตเมื่อมีเมตตา จิตจะมีความสุขเหมือนปลา(จิต) อยู่ในน้ำ(เมตตา) วิธีที่จะทำให้ชีวิตเรามีความสุข คือการแผ่เมตตานั่นเอง ถ้ามี ใจที่ประกอบด้วยความเมตตา เรียกว่า ใจดี ถ้ามีใจที่ประกอบด้วยความไร้เมตตา เรียกใจนั้นว่า ใจร้าย
ถ้าเราเอาความดีของพ่อแม่ มาถือไว้ เรียกว่าเรารักพ่อแม่
ถ้าเราเอาความดีของเราไปให้คนอื่นเขา (ให้คนอื่นถือไว้) เขาก็รักเรา
ความรักความเมตตา คือการที่คนเราเอาความดีของกันและกันมาถือให้กัน
คนที่นับถือศาสนาพุทธคือคนที่เอาความดีของพระพุทธเจ้ามาถือไว้ เรียกว่าเรารักพระพุทธเจ้า
เมื่อเราเอาความดีของในหลวงมาถือไว้ เรียกว่าเรารักในหลวง
พุทธมามะกะมนต์ คือ มนต์สำหรับคนที่รักพระพุทธเจ้า
เมื่อเรารักพระพุทธเจ้ามาก จิตใจเราก็จะแจ่มใส
เรารักพระพุทธเจ้า ก็เราะว่า พระพุทธเจ้าสอนเราให้รักทุกชีวิตในโลก
แต่ดั้งเดิมจริงๆ คนไทยเรียก พระพุทธเจ้าว่า พระเจ้า
ต่อมาในสมัยกรุงศรีอยุธยา พวกฝรั่งโปรตุเกตุ มาช่วยทำสงคราม มาตั้งรกรากที่กรุงศรีอยุธยา
นำศาสนาคริสต์มาเผยแพร่ สิ่งเคารพของเขา คือ GOD พอมาแปลเป็นไทยเรียกว่าพระเจ้า
เหมือนที่คนไทยเรียกพระพุทธเจ้าว่า พระเจ้า พวกอิสลามที่เข้ามาเมืองไทยก็เรียกองค์อัลลเลาะห์
ของเขาเป็นไทยว่าพระเจ้าอีก ทำให้สิ่งเคารพของไทยกลายเป็นสิ่งเคารพของศาสนาอื่นไป
คำพระพุทธเจ้าจึงเกิดขึ้น
ท่านเจ้าคุณได้แจก พุทธมามกมนต์ แล้วนำสวด ให้พวกเราผู้เข้าประชุมสวดพร้อมๆกัน
เป็นการแสดงธรรมที่ประทับใจชาวชมรมจริยธรรมเขต๔ ทุกๆคน
(ประธานเครือข่าย ชมรมจริยธรรม เขตตรวจราชการกระทรวงสาธารณสุข เขต๔ ผู้บันทึก)

อจ.ประเวศ วะสี กับ มูลนิธิพุทธฉือจี้

ร่วมด้วยช่วยกันเยียวยาโลก ธรรมสัญจร สู่มูลนิธิพุทธฉือจี้
๑๖
อรจิตต์ บำรุงสกุลสวัสดิ์
พลังแห่งศรัทธา คือหลักประกันสุขภาพ

การ ศึกษาดูงานที่มูลนิธิพุทธฉือจี้ไต้หวันในครั้งนี้ ถือว่าเป็นโอกาสดีที่สำคัญยิ่ง เนื่องจากมีท่านผู้ใหญ่ เช่น ศาสตราจารย์นายแพทย์ประเวศ วะสี และอาจารย์แพทย์หลายท่านร่วมอยู่ในคณะดูงานด้วย จากการดูงานมูลนิธิพุทธฉือจี้ที่ไทเปและฮวาเหลียน ๕ วัน พวกเราได้เข้าใจและเข้าถึงแก่น ของจิตวิญญาณของฉือจี้ ทำให้เกิดพลังศรัทธาที่เสริมหนุนให้อยากกลับมาทำสิ่งดีๆ ในประเทศไทยมากขึ้นไปอีก

แก่นแท้ของฉือจี้ ที่ได้ค้นพบ คือการยึดถือหลักธรรม คุณธรรมของพุทธศาสนาและความรัก ความเมตตา กรุณา ความอ่อนน้อมถ่อมตนเป็นหลักการพื้นฐานในการทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่ปฏิบัติ สำเร็จสมความปรารถนา โดยมีการถ่ายทอดผ่านคำสอนของท่านธรรมาจารย์เจิ้งเหยียนให้แก่สมาชิกฉือจี้ อย่างสม่ำเสมอ การนำกรณีศึกษาการทำความดีช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ต่างๆ ของเหล่าอาสาสมัครฉือจี้ ถ่ายทอดผ่านทางการประชุมทางไกล และสถานีโทรทัศน์ต้าอ้ายไปทั่วประเทศและทั่วโลก

การมีวาทะธรรม ปรากฏไว้ในสถานที่ต่างๆ เพื่อให้ซึมซับเข้าในจิตใจของผู้พบเห็น ที่ปรากฏทั้งในสมณารามของท่านธรรมาจารย์ เจิ้งเหยียน ในหอสวดมนต์ (จิ้งซือถัง) ในมหาวิทยาลัยแพทย์ฉือจี้ ในโรงพยาบาลและโรงเรียนต่างๆของมูลนิธิพุทธฉือจี้ และในนิทรรศการต่างๆ ที่แสดงเนื่องในโอกาสครบ รอบ ๔๐ ปี ของมูลนิธิ ตัวอย่างเช่น

* การร่วมใจ รวมพลัง แบ่งปันความรัก และร่วมแรงช่วยเหลือกัน (เหอซิน เหอชี่ หูอ้าย เสี่ยลี่)
* หากมีใจที่มุ่งมั่นก็จะไม่พบ กับความทุกข์ยาก (โหย่ว ซินจิ้วปู้ขุ้นหนาน)
* ความรักอันยิ่งใหญ่ ย่อมไร้พรมแดน (ต้าอ้ายอู๋ซื่อเจี้ย)
* ความรักอันยิ่งใหญ่ทำให้โลก สว่างไสวขึ้นมาได้ (ต้าอ้ายยั่งซื่อเจี้ยเหลียงฉี่หลาย)

ที่ สำคัญได้กล่าวถึงบุคลากรทางการแพทย์ว่า นายแพทย์ทั่วไปมักจะมุ่งรักษาแต่โรค แต่นายแพทย์ ที่มีคุณธรรมจะรักษาที่จิตใจด้วย (เสี้ยอีอีปิ้ง สั้งอีอีซิน)
แม้แต่ ในห้องน้ำหญิงที่สมณา-รามของท่านธรรมาจารย์เจิ้งเหยียน ก็ยังเขียนไว้ว่า จิตใจที่ดีงามย่อมมองทุกสิ่งด้วยความราบรื่นสวยงาม (ซินเหม่ย คั่นเซิมเมอโตวซุ่นเอี่ยน) นับว่าเป็นจิตวิทยาและวิธีการที่เยี่ยมยอดในการหล่อหลอมขัดเกลาจิตใจผู้คน ให้เป็นคนดีและทำความดี โดยให้ซึมซับเข้าไปในจิตวิญญาณโดยไม่รู้ตัว

นอก จากนี้ ภารกิจของฉือจี้ ๔ ประการที่กำหนดได้แก่ ภารกิจด้านการกุศล ภารกิจด้านการรักษาพยาบาล ภารกิจด้านการศึกษาและภารกิจด้านวัฒนธรรมนั้น ถือได้ว่าฉือจี้ได้มุ่งเน้นที่ความเป็นมนุษย์อย่างแท้จริง โดยต้องการช่วยเหลือให้มนุษย์ทุกคนพ้นทุกข์และอยู่ในสังคมได้อย่างมี ศักดิ์ศรี ไม่แบ่งชั้นวรรณะหรือความยากดีมีจน ซึ่งได้ปรากฏเป็นรูปธรรมมากมายให้เราสามารถศึกษาเรียนรู้ได้

สิ่ง ที่น่าสนใจอย่างมากอีกประการ หนึ่งคือ เหล่าอาสาสมัครฉือจี้ ซึ่งมี อยู่ถึง ๔ ล้านคนทั่วโลกในระยะ ๔๐ ปี ที่ผ่านมา จะเห็นได้ว่าพวกเขาได้ถูกหล่อหลอมและนำเอาจิตวิญญาณของฉือจี้ซึมซับเข้าไว้ ภายในจิตใจ เพื่อช่วยกันทำความดี ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ที่ตกทุกข์ได้ยากไม่ว่าจะอยู่ที่ใดในโลก เราจะได้เห็นอาสาสมัครฉือจี้ในที่ต่างๆ ที่ต้องการความช่วยเหลือ ไม่ว่าในโรงพยาบาลของมูลนิธิ ในชุมชนคนยากจนและสถานที่ที่ประสบภัยพิบัติทั่วโลก อาสาสมัครเหล่านี้เป็นผู้ที่อ่อนน้อมถ่อมตน พร้อมจะเสียสละ ทั้งกำลังกาย กำลังใจและกำลังทรัพย์ และล้วนมีจิตใจที่ต้องการช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ ต้องการทำความดีอยู่เบื้องหลังโดยไม่ประกาศให้สาธารณะได้รู้ และได้พบว่าในประเทศไทยก็มีอาสาสมัครฉือจี้อยู่ถึงเป็นพันคน ที่พร้อมที่จะทำความดีเพื่อช่วยเหลือเพื่อนคนไทยที่ตกทุกข์ได้ยากเช่นกัน

สิ่ง สำคัญหลังจากการศึกษาดูงานครั้งนี้คือ เราจะนำจิตวิญญาณฉือจี้และเรื่องดีๆ ที่กล่าวข้างต้นมาปรับใช้ และทำอะไรต่อไปให้เกิดประโยชน์ต่อเพื่อนมนุษย์คนไทยที่ตกทุกข์ได้ยากให้มาก ขึ้น ในที่นี้พอจะสรุปได้ดังนี้

๑. สิ่งที่ทุกคนเห็นชาวอาสาสมัคร ฉือจี้ทำคือเป็นการทำให้คนอื่น แต่ชาวฉือจี้คิดว่าเป็นการทำให้ตัวเอง บุคลิกที่ประทับใจคือการดูแลเอาใจใส่เอื้ออาทร ความนอบน้อมถ่อมตน ซึ่งมีอยู่เช่นกันในสังคมไทยมานานแล้ว
๒. บริบทสังคมไทยเป็นไปได้ที่จะ ทำสิ่งนี้ เช่น นักศึกษาออกไปช่วยสังคม อุดมคติที่อยู่ในฉือจี้ ต้าอ้าย-ความรักที่ยิ่งใหญ่Ž ถ้าเราจะปลูกฝังให้เกิดขึ้นในสังคมไทยจะดีมาก เราต้องจับให้ถึงจุด เข้าให้ถึงแก่น
๓. หลักประกันสุขภาพ อยากให้คนไทยทุกคนมีหลักประกัน เจ็บป่วยเข้าถึงหลักประกันได้ เศรษฐฐานะไม่เป็นอุปสรรค อยากปฏิรูประบบสุขภาพโดยให้ระบบบริการสุขภาพเปลี่ยนจากmodernized เป็น humanized โดยใช้แนวทางของฉือจี้ผสมกับการใช้เทคโนโลยีสมัยใหม่ที่ทุกคน มีส่วนร่วมในระบบหลักประกันสุขภาพ
๔. รูปธรรมหนึ่งคือ การจัดบริการสุขภาพแบบใหม่ๆ การสร้างคน อาสาสมัคร การมีส่วนร่วม ระหว่างผู้ให้บริการและผู้รับบริการ ผู้ป่วย ผู้ดูแลในระบบบริการสุขภาพ โดยสำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติได้ริเริ่มจัดให้มีศูนย์ส่งเสริม มิตรภาพบำบัดในหน่วยบริการ ๑๔ แห่ง ที่เน้นเพื่อนช่วยเพื่อน ผู้ป่วยช่วยผู้ป่วย เพื่อสร้างสรรค์สังคมใหม่ที่มีหัวใจของความเป็นมนุษย์ ซึ่งคือจิตวิญญาณของฉือจี้นั่นเอง
๕. ควรมีการสร้างเครือข่ายร่วมกับมูล นิธิฉือจี้ทั้งในประเทศไทยและดินแดนไต้หวัน กับเครือข่ายอาสาสมัครต่างๆ ในระบบหลักประกันสุขภาพในปัจจุบัน เพื่อช่วยกันส่งเสริมพัฒนาระบบหลักประกันสุขภาพให้ตอบสนองความต้องการของคน ไทยโดยเฉพาะผู้ป่วย ผู้ทุกข์ยากต่างๆ
๖. สิ่งที่เราได้แลกเปลี่ยนกันจาก การดูงานในครั้งนี้ ปีหน้าควรมาพบปะกันอีก เพื่อมาเล่าสู่กันฟังว่า เราได้ทำอะไรด้วยจิตวิญญาณฉือจี้นี้ไปบ้างในช่วงเวลาที่ผ่านมา


ธรรมสัญจร สู่มูลนิธิพุทธฉือจี้
Sat, 09/20/2008 - 17:37 — somsak ข้อมูลของสื่อ
File Name: 346-016 เล่ม: 346 เดือน-ปี: 02/2008
คอลัมน์: บนเส้นทางชีวิต
หมวดหมู่: สุขภาพพอเพียง, จิตอาสา/ ฉือจี้, อารมณ์
ผู้เขียน: นพ.ประเวศ วะสี

ไปเที่ยวไต้หวัน๑

ไปเที่ยวไต้หวัน๑
ข้าพเจ้าได้มีโอกาสไปไต้หวันอย่างไม่ได้วางแผนมาก่อนเมื่อวันที่ ๑๙ ถึงวันที่ ๒๒ พฤศจิกายน ๒๕๕๑ โดยได้ร่วมไปกับคณะของ ศูนย์ส่งเสริมและพัฒนาพลังแผ่นดินเชิงคุณธรรม สำนักงานบริหารและพัฒนาองค์ความรู้(องค์กรมหาชน) ซึ่งเป็นหน่วยงานสังกัด สำนักนายกรัฐมนตรี เรียกชื่อสั้นๆว่า “ศูนย์คุณธรรม” นำทีมโดยท่านอดีตรองนายกรัฐมนตรี นายไพบูลย์ วัฒนศิริธรรม และพลอากาศเอก วีรวิท คงศักดิ์ ท่านผู้อำนวยการศูนย์ อาจารย์ นราทิพย์ พุ่มทรัพย์ ก็ร่วมเดินทางไปด้วย กลุ่มที่ไปครั้งนี้เน้น กลุ่มสื่อสารมวลชนของประเทศไทย ให้ไปดูตัวอย่าง “สื่อสีขาว” ของมูลนิธิพุทธฉือจี้ ประเทศไต้หวัน ดังนั้น ข้าพเจ้าจึงมีโอกาสได้ร่วมดูงานกับคนที่อยู่ในวงการสื่อโทรทัศน์ที่มีชื่อเสียงหลายท่าน เช่น คุณผุสชา โทณะวนิก เป็นต้น
ศูนย์คุณธรรม นำคณะคนไทยมาดูงานที่มูลนิธิพุทธฉือจี้ประเทศไต้หวัน ครั้งนี้เป็นคณะที่ ๑๐ แล้ว ในรอบ ๓ ปีที่ผ่านมานี้ อาจารย์นราทิพย์ บอกว่า ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายของแผนแล้ว เพราะงบประมาณหมดแล้ว และมีแนวโน้มว่า คงไม่สามารถของบได้อีกแล้วเพราะรัฐบาลยุคหลังๆไม่มีใครให้ความสนใจเรื่องพวกนี้อีก คนที่มาในคณะนี้ ศูนย์คุณธรรมเป็นสปอนเซอร์ทุกอย่าง ส่วนข้าพเจ้านั้น ไม่ใช่มาในฐานะคณะของศูนย์คุณธรรม ข้าพเจ้ามาในฐานะของอาสาสมัครมูลนิธิพุทธฉือจี้ !
ตอนที่ข้าพเจ้าไป ก็ไม่ได้ทราบมาก่อนว่าตัวเองได้รับการยอมรับเป็นอาสาสมัครฉือจี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทราบภายหลังว่าท่านนายแพทย์สาธารณสุขจังหวัดราชบุรี นายแพทย์บุญเรียง ชูชัยแสงรัตน์ ได้คุยกับคุณสุชน แซ่เฮง และคุณเมตตา แซ่ชิว อาสาสมัครฉือจี้ อาวุโส ประจำประเทศไทย ที่มาเป็นวิทยากร บรรยาย งานจิตอาสาที่โรงพยาบาลโพธาราม เมื่อวันที่ ๓๑ ตุลาคม ๒๕๕๑ ว่าอยากให้ ข้าพเจ้าไปดูงานกิจกรรมของ มูลนิธิพุทธฉือจี้ที่ประเทศไต้หวัน และต้องให้ดูให้ได้ลึกซึ้ง ถึงแก่นแท้ขององค์กร ให้สามารถเข้าพบท่านธรรมมาจารย์ให้ได้ หรือถึงขนาดให้สามารถเข้าพบพูดคุยได้ด้วย ถ้าเป็นไปได้ คุณสุชน ก็เลยแนะนำว่าให้ไปพร้อมคณะของศูนย์คุณธรรม นี้เลย บนโต๊ะอาหารเที่ยงที่โรงพยาบาลโพธาราม ข้าพเจ้าจึงถูกเชิญให้ไปไต้หวัน ตอนนั้นก็งงๆอยู่ คิดว่าพูดกันเล่นๆหรือเปล่า ข้าพเจ้าหันหน้ามาถามพี่บุญสืบเล่นๆ ว่าถ้าผมจะไป จะให้ไปหรือไม่ ท่านก็เมตตาอนุญาตจริงๆ ข้าพเจ้าจึงตอบตกลงไป (หลังจากข้าพเจ้าโทรไปขออนุญาตเจ้านายที่บ้านแล้ว) เมื่อรับประทานข้าวเสร็จก็มอบพาสปอร์ตข้าพเจ้าให้ไปทำวีซ่าเลย บอกคุณสุชน ว่าค่าใช้จ่ายส่วนของข้าพเจ้า ข้าพเจ้ารับผิดชอบเอง(ประมาณสามหมื่นบาท) ตอนเย็นกลับมาถึงบ้านคิดว่า “เอ เราตัดสินใจเร็วไปหรือเปล่านะ”
คุณเมตตาบอกว่า ศูนย์คุณธรรมเคร่งครัดมาก ไม่ยอมให้ใครเพิ่มชื่อไปในคณะเขา ถ้าไม่ได้อยู่ในรายชื่อที่เชิญไว้ แต่คนที่ประสานงานกับทางไต้หวันที่จะพาคณะไปคือคุณสุชนและคุณเมตตา ดังนั้นข้าพเจ้าก็ไปในนามของ คณะอาสาสมัครฉือจี้ ในประเทศไทย ที่พาศูนย์คุณธรรมไปดูงาน ในระหว่างไปดูงาน ๔ วัน ข้าพเจ้าจึงเป็นอาสาสมัครฉือจี้นอกทะเบียน (เพราะยังไม่มีชื่อในทะเบียนว่าเป็นอาสาสมัครฉือจี้) ข้าพเจ้าต้องแต่งกายให้ถูกระเบียบของอาสาสมัครฉือจี้ทุกประการ คือเสื้อสีเทา กางเกงสีขาว เข็มขัดฉือจี้ รองเท้าขาว ถุงเท้าขาว เสื้อต้องติดกระดุมทุกเม็ด เรื่องเครื่องแบบคุณเมตตาจะเอามาให้ที่สนามบินสุวรรณภูมิ (ก่อนขึ้นเครื่องต้องเปลี่ยนใส่เครื่องแบบที่ห้องน้ำสนามบิน) ข้าพเจ้าต้องวางตัว ให้มีกิริยามารยาทเรียบร้อย ตามธรรมเนียมของอาสาสมัครฉือจี้ทุกประการ เขาเปรียบเทียบคนที่เข้าเป็นสมาชิกใหม่ใช้คำว่าเป็น “ลูกไก่” และต้องมี “แม่ไก่”คอยดูแล ระหว่าง ๔ วันที่ไปไต้หวันนี้ ไม่มีใครมาบอกข้าพเจ้าว่า ฉันเป็นแม่ไก่คอยดูแลเธอนะ ข้าพเจ้าก็คาดเดาดู คิดเองว่า คงเป็นคุณ เมตตา แซ่ชิว แน่เลย เพราะแกคอย ดูแลข้าพเจ้า ดูการแต่งตัว คอยแนะนำว่า ต้องทำอย่างไร อะไรไม่ให้ทำ พาไปที่ที่เราอยากไป คุณเมตตาบอกว่า ธรรมเนียมของเขา ถ้าคนใหม่ทำอะไรผิดเขาจะไม่มีการตำหนิกัน แต่เขาจะถามกันว่าใครเป็น “แม่ไก่” และ “แม่ไก่” จะโดนตำหนิแทน
เป็นความตั้งใจของข้าพเจ้าว่าครั้งหนึ่งในชีวิตจะต้องไปประเทศไต้หวัน หนึ่งเพราะอยากมากราบ เจดีย์ที่เก็บอัฐิธาตุของ สมณะเฮี่ยงจัง (พระถังซัมจั๋ง) เพื่อระลึกถึงบุญคุณของท่าน ท่านเป็นผู้ที่ฝ่าอันตราย ไปอัญเชิญพระไตรปิฎกจากประเทศอินเดีย ไปประเทศจีน ท่านเป็นมหาวีรบุรุษของประเทศจีนสมัยราชวงศ์ถัง ท่านเป็นมหาวีรบุรุษของพระพุทธศาสนาระดับสากล แม้ศาสนาพุทธจะสูญหายไปจากประเทศอินเดีย คนศาสนาอื่นได้ทำลายสังเวยชนียสถานและกลบฝังให้หายสาบสูญไปกว่า ๗๐๐ ปี แต่เพราะท่านทำให้ศาสนาพุทธไปประดิษฐานมั่นคงที่ประเทศจีน ทำให้มนุษยชาติอีกหลายพันล้านคนได้มีโอกาสฟังธรรมของพระพุทธเจ้า จดหมายเหตุการเดินทางของท่านสมณะเฮี่ยงจังทำให้ค้นพบสังเวชนียสถานของพระพุทธเจ้าทุกแห่งที่ประเทศอินเดีย เมื่อพวกเราได้ไปกราบสังเวชนียสถานที่อินเดีย เราจะระลึกถึงบุญคุณท่านทุกครั้ง หลังสงครามโลกครั้งที่ ๒ อัฐิธาตุของท่านถูกพบและถูกย้ายไปญี่ปุ่น และถูกย้ายมาอยู่ที่ไต้หวันในปัจจุบัน เมื่อข้าพเจ้าได้อ่านประวัติของพระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าหลายพระองค์ ทั้งทางนิกายเถรวาทและมหายาน ข้าพเจ้าจะรู้สึกสะเทือนใจและประทับใจมาก ในวีรกรรม ที่ท่านได้กระทำมาแล้ว อย่างชนิดที่ เราจะคาดไม่ถึงว่าจะมีใครในโลกทำอย่างนี้ได้ ข้าพเจ้าต้องอุทานในใจว่า “ทำถึงขนาดนี้ เชียวหรือ” ในสายมหายานนอกจาก ท่านเฮี่ยงจังแล้ว ก็ยังมีอีกหลายองค์และองค์ที่ยังมีชีวิตอยู่ทุกวันนี้องค์หนึ่ง คือ ท่านพระภิกษุณี ธรรมาจารย์ เจิ้งเหยียน ผู้นำทางจิตวิญญาณของ เหล่าอาสาสมัครพุทธฉือจี้นี้เอง เมื่อข้าพเจ้าอ่านหนังสือประวัติและงานของท่านที่ไต้หวันแล้ว “ทำถึงขนาดนี้ เชียวหรือ” ก็ปรากฎขึ้นในดวงใจข้าพเจ้าอีกครั้งหนึ่ง เกิดความตั้งใจว่าในชีวิตนี้ต้องไปไต้หวันดูผลงานของท่านให้เห็นกับตา และกราบท่านให้จงได้
วันแรก วันที่ ๑๙ พฤศจิกายน ๒๕๕๑ ต้องตื่นตั้งแต่ตี ๒ เพื่อให้ไปถึงสนามบินสุวรรณภูมิก่อนตี ๔ เพื่อขึ้นเครื่องหกโมงเช้า(๐๖.๔๕ น.) สายการบินไชน่าแอร์ไลด์ เที่ยวบินที่ CI๐๐๖๘ ถึงสนามบินเจียงไคเช็ค เวลาประมาณ ๑๑.๒๕ น. อาหารเช้าบนเครื่องบิน คุณส้ม (อาสาสมัครฉือจี้ที่ทำหน้าที่จัดการเรื่องการเดินทางทั้งหมด)ได้สั่งอาหารเจให้อาสาสมัครฉือจี้ทุกคน เป็นกติกาที่ผมทราบภายหลังว่า อาสาสมัครฉือจี้ทุกคนต้องรับประทานมังสะวิรัติ ถึงเวลาอาหาร แอร์โฮสเตส ได้นำอาหารเจมาเสริฟก่อน อาสาสมัครฉือจี้ทุกคนได้หมดยกเว้นข้าพเจ้า ข้าพเจ้าก็ชะเง้อรอเท่าไหร่ก็ไม่มา สุดท้ายจนทั้งลำเขาได้รับประทานกันทุกคนแล้ว ข้าพเจ้าก็ยังไม่ได้อาหาร จึงถามเขา ปรากฏว่า จ่ายกล่องอาหารเจผิดคน ไปให้คนที่นั่งหลังข้าพเจ้า และเขาก็รับประทานหมดเรียบร้อยแล้ว อาหารที่เหลือบนเครื่องเป็นอาหารที่ไม่เจ ถ้าต้องการอาหารเจ เขาจะทำมาม่าเจมาให้แทน ข้าพเจ้าจึงขอไม่รับมาม่าเจ (แหมเสียเงินมานะจ๊ะ จะมารับประทานมาม่าบนเครื่องได้อย่างไร-ข้าพเจ้าคิด) มื้อนี้ขอรับประทานอาหารทั่วไปก่อนก็แล้วกัน (“แหม นึกว่าเคร่ง” พวกแอร์โฮสเตสคงคิด) ระหว่างนี้พวกแอร์สาวๆทั้งหลายวุ่นวายกันทั้งลำ พูดภาษาจีนกันโฉงเฉง ทางหัวหน้าแอร์ ดูอาวุโสมีอายุ ได้มาขอโทษข้าพเจ้า เรื่องนี้คงทราบไปถึงคุณส้ม เที่ยวกลับหัวหน้าแอร์ มาดูแลการจ่ายอาหารเจด้วยตนเอง
เมื่อถึงสนามบิน ผ่าน ด่านตรวจคนเข้าเมือง เรียบร้อยก็พบกับคณะของอาสาสมัครฉือจี้ไต้หวันทั้งหญิงและชายจำนวนมากมาตั้งแถวรับ ร้องเพลงกันอย่างสนุกสนาน เป็นเพลงภาษาจีนมีความหมาย ว่าพวกเรายินดีต้อนรับ อะไรทำนองนั้น จากนั้นถ่ายรูปหมู่เป็นที่ระลึก แล้วขึ้นรถบัสไปสถานีโทรทัศน์ต้าอ้าย ถึงสถานีโทรทัศน์ต้าอ้ายเวลาประมาณ ๑๓.๓๐ น.
สถานีโทรทัศน์ต้าอ้ายเป็นสถานีโทรทัศน์ชั้นนำของไต้หวัน ตั้งอยู่ที่กรุงไทเป ต้าแปลว่า ยิ่งใหญ่ อ้าย แปลว่า ความรัก รวมแล้ว แปลว่า ความรักอันยิ่งใหญ่ (ที่ชาวฉือจี้นำเอาพระมหาเมตตาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามามอบถวายแด่ชาวโลกทุกคน ทุกชาติ ทุกภาษา และทุกศาสนา) ต้าอ้ายมีอันดับความนิยมของประชาชน(rating) อยู่อันดับที่ ๖ ของไต้หวัน เป็นสถานีโทรทัศน์ในสังกัดของมูลนิธิพุทธฉือจี้ เป็น high light ของการดูงานในครั้งนี้ เราใช้เวลาดูงานถึง สามทุ่มครึ่งทีเดียว เพราะส่วนใหญ่ในคณะนี้คือสื่อมวลชนไทย เมื่อกลับไปแล้ว ผู้จัดก็คาดหวังว่า จะนำไปคิดว่าจะนำเสนออะไรให้ลูกหลานคนไทยดูบ้าง ครั้งนี้ทางฉือจี้จัดการต้อนรับระดับสูงสุด คณะผู้บริหารของสถานีทุกคน ตลอดจน CEO ล้วนมายืนเข้าแถวต้อนรับกันอย่างพร้อมเพรียง
ตึกอาคารสถานีเป็นตึก ๑๔ ชั้น เปิดดำเนินการมาได้ ๓ ปีแล้ว ถ้าเรามองจากเครื่องบินลงมา จะเห็นตึก เป็นรูปช่อดอกบัว อันเป็นสัญญาลักษณ์ LOGO ของชาวฉือจี้ทั่วโลก ดอกบัวเป็น ดอกไม้มงคล มีกล่าวถึงในพระไตรปิฏกหลายตอน และวัดของท่านธรรมมาจารย์ ก็ตั้งอยู่ในเมือง ฮวาเหลียน แปลเป็นไทยว่า ดอกบัว (ฮวา แปลว่าดอกไม้ เหลียง แปลว่า บัว) หรือ อุบลบุรี หรือ อุบลราชธานี เขาเล่าว่าสิ่งก่อสร้างทุกแห่งของฉือจี้ จะประกอบด้วยปริศนาธรรมทั้งนั้น เป็นสิ่งที่ท่านธรรมมาจารย์ได้ชี้นำทุกขั้นตอนการก่อสร้าง สิ่งก่อสร้างทั้งปวงของมูลนิธิฉือจี้ จะออกมาจาก จิตวิญญาณของท่าน เพื่อให้เป็นสิ่งที่จะสอนคนได้ตลอด ๒๔ ชั่วโมงและตลอดไป (ดูแล้วข้าพเจ้าคิดถึง โรงมหรสพทางวิญญาณที่สวนโมกข์ มะพร้าวนาฬิเก โบสถ์ที่เขาพุทธทอง ของท่านเจ้าคุณอาจารย์พุทธทาส) อาคารสถานีโทรทัศน์นี้ สร้างด้วยเงินบริจาค และค่าดำเนินการ มาจากเงินบริจาคร้อยละ ๗๕ อีกร้อยละ ๒๕ ได้เงินมาจากการ แยกขยะ และนำมาขาย ทำโดยเหล่าอาสาสมัครฉือจี้กว่า หกหมื่นคนทั่วไต้หวัน รายการต่างๆออกอากาศเป็นภาษาต่างๆ ส่งผ่านดาวเทียม ๑๑ ดวงไปทั่วโลก เป็นที่น่าเสียดาย ไม่มีภาษาไทย สามารถเปิดชมได้ในประเทศไทย คนไทยดูถ้าไม่รู้ภาษาจีนก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรมากนัก
เมื่อพวกเราไปถึงสถานีโทรทัศน์ คณะอาสาสมัครฉือจี้ของไต้หวันก็มาเข้าแถวร้องเพลงต้อนรับกันอย่างสนุกสนาน เพลงที่ร้องต้อนรับ ข้าพเจ้าฟังหลายเที่ยวจนจำได้ เป็นเพลงเดียวกับที่เราฟังที่สนามบิน ตอนเราไปดูงานที่ไหนก็ตาม ก็จะพบบรรยากาศแบบเดียวกันนี้ (ยกเว้นวันที่เราไปที่สมณาราม จะเงียบสงบ)
เขาเชิญพวกเราเข้าไปห้องโถงใหญ่ ซึ่งมีขนาดสูงใหญ่ อลังการ มโหฬารมาก มีรูปท่านธรรมาจารย์เจิ้นเหยียนบนแผ่นผ้าหลังเวทีมีขนาดใหญ่มาก เทียบกับตัว ผู้บรรยายมีขนาดนิดเดียว รอบๆตกแต่งด้วยม่าน และรูปแบบหลังคาฉือจี้รอบๆห้อง ขนาดใหญ่ นับดู ได้แปดเหลี่ยม ใช่ เป็นห้องแปดเหลี่ยม จะมีความหมายว่ามรรคมีองค์แปดหรือเปล่าไม่ทราบ เราไปนั่งที่โต๊ะ จัดเลี้ยงประมาณ 12 โต๊ะ มีอาหารว่าง มีน้ำชา เริ่มต้นก็ มีการแสดงรำภาษามือเพลงโลกนี้มีความรัก ต้อนรับตามธรรมเนียม จากนั้นก็มีการกล่าวต้อนรับ แนะนำผู้บริหารระดับสูงของสถานีที่มาต้อนรับทุกคน จากนั้นก็บรรยายกิจการของสถานี ฉายวีดิทัศน์ประกอบ มีเนื้อหามากมาย ข้าพเจ้าพอสรุปได้ว่า
ท่านธรรมมาจารย์หลังจากได้ตัดสินใจออกบวชเป็นภิกษุณี ตามแนวทางนิกายพุทธมหายาน สำนักมนุษยนิยมของหลวงปู่อิ้นซุ่น(มรณภาพ เมื่อ ๔ มิย. ๒๕๔๘ อายุ ๑๐๑ ปี)แล้วได้มีปณิธาน ตามสำนักที่ท่านบวช ท่านเห็นว่า แดนสุขาวดีที่มนุษย์ทั้งหลายต้องการไปไม่ต้องสวดมนต์อ้อนวอน และรอให้ตายก่อนแล้วถึงจะได้ไปเกิดใหม่บนแดนสุขาวดี ที่ว่าเป็นสวรรค์ทางทิศตะวันตก ที่มีพระพุทธเจ้าอมิตาภะสถิตอยู่ พร้อมสาวกคือ พระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร(เจ้าแม่กวนอิม) และพระมหาสถามปราปต์โพธิสัตว์ อีกท่านหนึ่ง แต่แดนสุขาวดีที่แท้จริงแล้ว อยู่ในโลกใบนี้เอง เราต้องสร้างโลกใบนี้ให้เป็นแดนสุขาวดี โดยการปฏิบัติธรรมให้จิตเราบริสุทธิ โดยการปฏิบัติภารกิจช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ยาก ตามอย่างรูปแบบที่ดีงามของพระโพธิสัตว์ทั้งหลาย สิ่งที่ทำให้โลกนี้แตกสลาย และที่คนเราเดือดร้อนอยู่ทุกวันนี้ เป็นเพราะมนุษย์มีจิตใจไม่บริสุทธิ ตามหลักอมิตาสูตร เมื่อจิตใจเราได้รับการฝึกจนบริสุทธิแล้ว ก็จะเกิดสมาธิ เมื่อมีสมาธิตั้งมั่นก็จะเกิดปัญญา รู้แจ้งแทงตลอด จนถึงที่สุดแห่งทุกข์ได้
ท่านได้ตั้งมูลนิธิเพื่อช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ ชื่อพุทธฉือจี้ เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๐๙ เพื่อประกอบภารกิจ ๘ ประการได้แก่การกุศล รักษาพยาบาล การศึกษา มนุษยธรรม บรรเทาทุกข์ระหว่างประเทศ บริจาคไขกระดูก อนุรักษ์สิ่งแวดล้อม และอาสาสมัครชุมชน ๔๐ ปีต่อมา มีผลงานออกมามากมายทุกภารกิจ เป็นองค์กรการกุศลที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งของโลก ภารกิจที่สำคัญอันหนึ่งของท่านคือ เรื่องด้านมนุษย์ธรรม เมื่อได้ดำเนินกิจการของมูลนิธิมาถึงจุดหนึ่ง ที่จะต้องพัฒนาจิตของมนุษย์ให้บริสุทธิ์ เมื่อจิตมนุษย์บริสุทธิ์แล้ว ปัญหาของโลกเราที่ร้อนระอุ ไปด้วยภัยต่างๆ ทั้งภัยจากมนุษย์ด้วยกัน และภัยธรรมชาติก็จะบรรเทาเบาบางลง การชำระจิตมนุษย์ให้บริสุทธิ์ นอกจากจะอาศัยการศึกษา ตั้งแต่ยังเป็นเยาวชนแล้ว อิทธิพลของสื่อสารมวลชนในโลกนี้ ก็เป็นปัจจัยสำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สื่อ ทีวี เป็นสื่อที่สามารถชักนำสังคมให้เป็นไปทางดี และไม่ดีได้ ความเดือดร้อนในโลกเราทุกวันนี้ ปฏิเสธไม่ได้ว่าส่วนหนึ่งมาจากการสื่อสารมวลชนที่ไม่สร้างสรรค์ วัตถุนิยมทำให้คนอยากได้เงินทอง และความมั่งคั่งโดยไม่คำนึงถึงความเสียหายที่จะตามมา ได้แก่ ภาวะโลกร้อน ภัยธรรมชาติที่มีถี่ขึ้น ค่านิยมด้านคุณธรรม จริยธรรมของมนุษย์เสื่อมลงไป พฤติกรรมมนุษย์หลายประการที่ไม่ดี มาจากการเลียนแบบจากสื่อ ทีวี เป็นต้น สถานีโทรทัศน์ต้องทำทุกอย่างเพื่อผลกำไร และความอยู่รอด โดยไม่คำนึงถึงผลเสียของการนำเสนอ “ยาพิษ” ป้อนให้เยาวชนของโลกได้เสพทุกๆวัน
สถานีโทรทัศน์ ต้าอ้าย ไม่มีโฆษณา นักจัดรายการส่วนใหญ่เป็นอาสาสมัคร ฉือจี้ โดยมากเคยทำงานในสถานีโทรทัศน์เอกชนมาก่อน ต่อมาเกิดความตระหนักถึงผลลัพธ์ที่เกิดจากตนเองได้ทำไป เกิดความสลดใจ เมื่อมีโอกาสได้ทำสิ่งดีๆให้เยาวชนก็ย้ายมาทำที่นี่ หัวหน้าฝ่ายข่าวสาวคนหนึ่ง เล่าให้ผู้มาดูงานตอนหนึ่งว่า ครั้งหนึ่งมีข่าว ชายคนหนึ่งได้ ได้ล่วงละเมิดทางเพศ สาวซึ่งเป็นญาติใกล้ชิด ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าละอายมากในสังคมไต้หวัน ผู้สื่อข่าวท่านนี้ ก็ออกตามล่า เก็บข่าวคืบหน้าเรื่องนี้มาออกข่าวทุกๆวัน เพื่อเป็นการลงโทษ โดยการประจานชายผู้นี้ต่อสาธารณะ เพื่อให้สาสมกับที่เขาทำเรื่องไม่ดีงามเช่นนี้ขึ้นมา จนกระทั่งชายผู้นี้ทนไม่ไหว ฆ่าตัวตาย เพราะละอายใจ ไม่สามารถอยู่ในสังคมนี้ได้ จากข่าวที่ถูกแพร่กระจายทุกวัน นักข่าวผู้นี้บอกว่ารู้สึกสลดใจ ในการกระทำของตัวเองมาก แม้ว่าจะไม่ผิดกฎหมาย ไม่ได้เป็นคน “ฆ่า” เขาโดยตรง แต่เธอก็เป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้เขาต้องฆ่าตัวตาย
เมื่อเธอได้มาทำงานให้กับ สถานีโทรทัศน์ต้าอ้าย ปรัชญาการทำงานได้ถูกปรับเปลี่ยนอย่างสิ้นเชิง เปลี่ยนเป็นการนำเสนอสิ่งที่ดีๆให้กับเพื่อนมนุษย์ทั้งในไต้หวันและทั่วโลก ทำให้คนที่รับข่าวสาร เกิดความรัก ความเมตตาต่อเพื่อนมนุษย์ชาวโลกด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามจะนับถือศาสนาอะไร ผิวสีอะไร ชาติอะไร ทุกคนเป็นผู้ที่ต้องให้ความรัก ความเมตตาทั้งนั้น เธอได้บรรยายถึงความรู้สึก ความประทับใจ ของการไปสื่อข่าวตอนเกิดมหันตภัยสึนามิที่เกิดเมื่อไม่นานมานี้ เธอทำหน้าที่สะท้อนความเจ็บปวดของมวลประชนชนที่ประสบภัยพิบัติ ให้กับชาวฉือจี้ทั่วโลกและชาวไต้หวันได้ทราบ ทำให้เกิดการระดม เงิน ทุน ฯลฯ ครั้งยิ่งใหญ่ของชาวฉือจี้ และประชาชนทั่วโลกมาช่วยผู้ประสบภัย และในทุกวันนี้ก็ยังช่วยอยู่ไม่หยุด
พวกเราอยู่ในห้องประชุม ฟังเรื่องกิจกรรมของสถานีนานมาก และต่อมาได้ออกไปดูสถานที่ต่างๆในตัวตึก เช่นห้อง ฝึกอ่านรายงานข่าวออกทีวี เจอ คลิบตัวอย่าง ที่คนไทยมาแสดงและอัดรายการไว้ คือพี่ พินิจ ผู้อำนวยการ รพ.นครปฐม และอีกหลายๆคน ไปดูห้องแสดงนิทรรศการ ประวัติและผลงานของท่านธรรมมาจารย์เจิ้นเหยียน เดินขึ้นบันไดเหมือนขึ้นไปตามปีที่ท่านทำงานมา กว่า ๔๐ ปี ไปดูห้องสร้างละคร เขาบอกว่า ละครของต้าอ้ายไม่เคยต้องไปซื้อบทประพันธ์ที่นักเขียนแต่งเรื่องละครขึ้นมาสร้างละคร แต่จะใช้จากชีวิตจริงของผู้ยากไร้ที่ชาวฉือจี้ไปช่วยเหลือไว้มากมาย เป็นเรื่องราวชีวิตจริงที่แทบไม่น่าเชื่อว่า ในโลกนี้จะมีคนที่ตกทุกข์ยากเข็ญได้ถึงขนาดนี้ ละครของต้าอ้าย เป็นละครที่มี Rating สูงสุดในไต้หวัน จนปัจจุบัน ละครน้ำเน่าแบบที่คนไทยชอบดูในไต้หวัน เริ่มลดความนิยมลง หันมาดูละครแบบต้าอ้ายมากขึ้น ช่องอื่นๆก็หันกลับมาสร้างละครแบบต้าอ้ายมาขึ้นเพื่อรักษาส่วนแบ่งทางการตลาดของตนเองไว้ ขึ้นไปถึงชั้นที่เป็นศูนย์บัญชาการของสถานี ก็เป็นห้องที่มีจอทีวีมากมาย และมีคนนั่งดูมากมายเช่นกัน เขาบอกว่าเป็นที่รับสัญญาณข่าวและภาพจาก ผู้สื่อข่าวของต้าอ้ายทั่วโลก จะส่งผ่านดาวเทียมมาเข้าที่ห้องนี้ เพื่อประมวล วิเคราะห์ ตัดต่อ นำเสนอออกอากาศผ่านดาวเทียมไปทั่วไต้หวันและทั่วโลก มีระบบสำรองข้อมูล ระบบฉุกเฉิน คนที่ทำงานมีทั้งระดับเจ้าหน้าที่ (มีเงินเดือน) และระดับอาสาสมัคร(ไม่มีเงินเดือน) รายละเอียด คณะที่มาจากสถานีทีวีเมืองไทยก็ซักถามกันอย่างเอาจริงเอาจัง ข้าพเจ้าก็ไม่ค่อยเข้าใจทั้งหมด โดยเฉพาะเรื่องทางเทคนิค
แรกๆพวกเราก็ได้อาศัยคุณ วัชราภรณ์ (เจ้าหญิง) อาสาสมัครฉือจี้จากเมืองไทยเป็นล่ามแปล จีนเป็นไทย ไปๆมาๆ ก็พบว่าเจ้าหน้าเทคนิคของสถานี จบจากต่างประเทศกันทั้งนั้น พูดอังกฤษคล่อง เลยพูด ภาษาอังกฤษกันดีกว่า ไม่ต้องรอผ่านล่าม เสียเวลา เขาและเราต่างพอใจ ล่ามเลยไม่ต้องใช้ เจ้าหญิงก็ดีใจ คุณวัชราภรณ์ ตอนหลังมาโพธารามเป็นประจำ มาช่วยอบรมอาสาสมัครที่โพธาราม
มีกระปุกออมสิน แบบพิเศษแสดงให้ดู เวลาหยอดเหรียญทำบุญ เครื่องนี้จะร้องเพลงให้ฟัง ถ้าหยอดน้อย ก็ร้องเพลงขอบคุณแบบสั้น ถ้าหยอดมากก็จะร้องเพลงขอบคุณแบบยาว คนที่ดูรายการของต้าอ้าย ทำบุญมาบำรุงสถานีถึงร้อยละ ๗๕ ของค่าใช้จ่ายทั้งหมดทีเดียว(เพราะไม่มีรายได้จากการโฆษณา)
ดูเสร็จแล้วยังต้องเข้าห้องประชุมอีก เพราะให้ซักถาม พวกคณะผู้บริหาร CEO ก็ยังอยู่รอให้เราซักถาม ถามกันจนถึงสามทุ่มครึ่งตามเวลาไต้หวัน เขาก็ดูอดทนมากให้เราถามกัน ว่ายินดีให้ถามถึงเที่ยงคืน ข้าพเจ้ารู้สึกไม่ไหวแล้ว เช้านี้ตื่นตั้งแต่ตีสอง ยังไม่ได้งีบเลย ข้าวเย็นก็ยังไม่ได้รับ อาจารย์นราทิพย์ บอกว่างานนี้เป็นการนำสื่อมวลชนไทยมา วันนี้เป็นวันที่ดูสื่อมวลชนต้าอ้าย ซึ่งเป็นช่วงที่มีค่ามากที่สุดสำหรับการเดินทางครั้งนี้ ถ้าไม่เน้นก็จะขาดสาระไป แต่ก็จำต้องยุติลงด้วยเวลา ก็ได้ลากลับ คุณส้มพาไปรับประทานอาหารที่ภัตตาคารที่มีตึกทรงประหลาดๆ คล้ายวังใต้บาดาล ถ่ายรูปมาไว้ดู บอกว่าเชิญทานตามสบายไม่กำหนดว่าจะกินเจ หรือไม่กินเจ แต่ตั้งแต่พรุ่งนี้ ต้องเจตลอดจนถึงกลับเมืองไทย จากนั้นเข้าที่พัก โรงแรมที่ไทเปใกล้เที่ยงคืน ข้าพเจ้าหลับทันทีที่ถึงห้องพัก