ศิลปในการพูดโทรศัพท์

ศิลปในการพูดโทรศัพท์
(จากเอกสารขององค์การโทรศัพท์แห่งประเทศไทย)

-ควรพูดด้วยน้ำเสียงปกติ ชัดเจน นุ่มนวล แสดงถึงความสุภาพ และมนุษย์สัมพันธ์ที่ดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการกล่าวประโยคแรก ควรแจ้งข้อมูลให้ถูกต้องและครบถ้วน
-ไม่พูดเร็วหรือช้า ดัง หรือเบาเกินไป
-ใช้ถ้อยคำที่สุภาพและเหมาะสม เลือกสรรคำพูดจำเป็นมาใช้ให้ติดปาก เช่นขออภัย ขอโทษ ขอบคุณ สวัสดี ฯลฯ
-ขณะใช้โทรศัพท์ควรฝึกอารมณ์ให้สงบ ร่าเริง มีความอดทน
-ไม่ควรผูกขาดการพูดแต่ฝ่ายเดียว
-เป็นผู้ฟังที่ดี ไม่ขัดจังหวะและควรตอบรับ(ครับ/ค่ะ)เป็นระยะๆ เพื่อแสดงความสนใจในเรื่องที่อีกฝ่ายหนึ่งกำลังพูด
-ตัดบทจบการพูดอย่างนุ่มนวล ในเวลาอันสมควรโดยย้ำเรื่องที่ติดต่อด้วยข้อความสั้นๆ
-ยิ้มให้เครื่องโทรศัพท์เหมือนยิ้มให้บุคคลที่เราพูดคุยด้วย ควรสร้างความรู้สึกว่ามีผู้ฟังมาฟังอยู่ตรงหน้า
-รับโทรศัพท์ด้วยคำว่า ‘สวัสดี’ แทน ‘ฮัลโหล’
-กล่าวคำ’ขอโทษ’ ทุกครั้งที่ต่อผิด
-ผู้รับควรวางหูทีหลัง
-วางหูอย่างนิ่มนวล ควรแน่ใจว่าอีกฝ่ายหนึ่งเลิกพูดแล้ว
ข้อพึงหลีกเลี่ยง
-ไม่ควรวางหูกลางคันก่อนจบการพูด และอย่าปล่อยให้ผู้เรียกต้องคอยนาน
-ไม่อมหรือขบเคี้ยวสิ่งใดขณะพูดโทรศัพท์ และพยายามอย่าให้เสียงอื่นเข้ามาแทรกหรือรบกวน
-ไม่ล้อเลียน เยาะเย้ยผู้ที่ติดต่อมา ไม่โกรธง่าย ไม่แสดงคำพูดหรืออารมณ์ที่ไม่สุภาพในขณะรับโทรศัพท์
-ไม่ควรใช้โทรศัพท์พูดกิจธุระส่วนตัวเป็นเวลานาน หากต้องใช้ร่วมกับผู้อื่น
-อย่าปล่อยให้มีเสียงโทรศัพท์เรียกนานจนเป็นที่น่ารำคาญ ควรเอื้อเฟื้อรับโทรศัพท์แทนผู้อื่น